فریاد زیر آب

تو....دوحرف بیشترنیست.کلمه ای کوتاهی که برای گفتنش...جانم به لبم رسید وناتمام ماند!ضبط میکنم تمام حرفهایت را نه برای روزهای بی تو بودن...صدایت انقدر ارامم میکند که یادم میرود نفس بکشم... وای  از نیمه شبی که بیدار شوم.تورابخواهم...وپاکت سیگارم خالی باشد!انقدر دلتنگم که حتی ابلیس هم بروسعت دلتنگیم سجده میکند!ارام بگیر دلم...تنگ نشو برایش...مگرنشنیدی جمله اخرش را؟(چیزی بینمون نمونده)از یه جایی به بعد ادم دوست نداره چیزیدرست بشه... دوست داره همه چیز تموم بشه!هرچقدر ادمها رابیشتر میشناسیم.تنهاییمان دل چسب تراست.حالا اشکهایم شبیه تو شده اند دلتنگ که میشوم نمی ایند...!پلک میزنم نبودنت را!گفته اند تا چشم برهم بگذاری میگذرد.تقدیم به کسی که کنارم نیست ولی شوق بودنش به من حس زیستن میدهد!  ما رفاقت رادر دانشگاهی اموختیم که بابت شهریه اش تمام زندگی امان رادادیم...گستاخی خیالم راببخش که حتی لحظه ای یادت را رها نمیکند...! حکم فراموشیت را اوردند ولی به یاد*مهربانیهایت*امضا نکردم...! فریاد زیر آب...